Kış Uykusu ödül aldığında o denli mutlu oldum ki, gözlerin dolmuştu.
Sonra tabii bu filmi izlemeliyim mutlaka dedim. Aslında bu tip filmleri izleyen biri değilimdir. Sanat filmlerinden sıkıldığım için muhtemelen filmi anlamam kesin diyerek gittim.
Ama hayran olup, başım dönmüş bir şekilde -metafor değil- çıktım.
Bundan sonra bütün Nuri Bilge Ceylan filmlerini tek tek izleyeceğim.
Aslında yazmak bana düşmez diye buraya yazmayacaktım ama Akif Beki'nin yazısını okuyunca, o bile yarısında çıktığı, izlemediği film hakkında yazabiliyorsa yazayım artık dedim.
Film bu aralar benim sürekli düşündüğüm bazı mevzulara o kadar açıklık getirdi ki, işte ya evet bu! diyerek çıktım.
Entelektüel birikimi olan, aydın insanların burjuva hayatlarına bir bakış atıyoruz. Hiç bilmedikleri hayatları eleştiren, tepeden bakan, sahte, maskelerin kuşanıldığı kaybolmuş hayatlar.
Özellikle insanların başkalarına yardım ederken takındıkları tavır benim kafamı son zamanlarda en çok kurcalayan konuydu. O kadar net bir şekilde yüzüme çarptı ki, resmen cevap niteliğinde oldu bu film.
Yardım meleği olmak hoşunuza gidebilir, ama bu gerçekten melek olduğunuz anlamına gelmez.
Oyuncular üstün performansta rol yapmışlar. Ağır ilerleyen, bol dialoğu olan ve o tartışmalarda bir yerden sonra köşede oturmuş onları izliyormuşsunuz gibi olan bir havası var.
Sadece bir iki yer son derece rahatsız etti. Onlar da hayvanların oldukları sahneler ki hiç gerek olmayan bölümlerdi bence. İzlerken gerildim istemsizce ve hiç hoşuma gitmedi. Özellikle o atın bakışını hiç unutamayacağım.
Nejat İşler'i her gördüğüm sahnede gözlerim doldu. Paraları sayarken içim acıdı.
Ama o rol tam onun üstüne yazılmış
Mekanlar, görüntüler tabii doğal olarak çok güzeldi. Yaz olmasına rağmen sinemada klima çalıştığı için donduk ve resmen oradaymışız gibi iliklerimize kadar üşüdük.
Vizyondan kalkmadan mutlaka gidin izleyin. Ben şahsen bu filmin daha çok ödül almasını istiyorum.
İyi Seyirler...
0 yorum:
Yorum Gönder